Ο ΧΑΦΙΕΣ (Le Doulos, 1962)

Μετά την έξοδό του από τη φυλακή, ο Μορίς ετοιμάζει μία ληστεία και ζητάει τη βοήθεια του φίλου του Σιλιάν, ο οποίος όμως είναι φίλος με τον επιθεωρητή της αστυνομίας και ενδεχομένως πληροφοριοδότης του.

Με κατασκότεινη εξπρεσιονιστική φωτογραφία, που θυμίζει περισσότερο ταινία τρόμου, περίπλοκη αφήγηση και ακριβή σκηνοθεσία, ο Μελβίλ υπογράφει ένα ακόμα αριστουργηματικό νουάρ, αυτή τη φορά πάνω στο "φαίνεσθαι και το είναι" και στην λανθασμένη ερμηνεία της πραγματικότητας, που μπορεί να οδηγήσει σε μοιραίες παρεξηγήσεις και τραγικά αποτελέσματα.

Αποκρύπτοντας με μαεστρία από την αφήγησή του κρίσιμες πληροφορίες  (που θα αποκαλύψει στο τέλος) αναπτύσσει το σασπένς και το διφορούμενο για την πραγματική ταυτότητα του Σιλιάν (είναι ή δεν είναι πληροφοριοδότης της αστυνομίας;), καλύπτοντας τα πάντα με ένα πέπλο αμφισβήτησης και μυστηρίου. 

Φυσικά οι θεματικές σταθερές του στην αξία της φιλίας, της ανταπόδωσης, της μοναχικότητας, ο πεσιμισμός του και η υπόμνηση πως η ζωή δεν είναι άλλο από μια πορεία προς τον θάνατο, είναι παρούσες κι εδώ, όπως σε όλες τις ταινίες του.

Δεν υπάρχουν σχόλια: